cure my heart ช่วยได้ไหมรักษาใจของฉัน

บทนำ

วันแรกที่รู้จักและสนิท

ย้อนกลับไปเมื่อครึ่งปีก่อน...

มัธยมต้น1/B

"ช่วงโมงโฮมรูมวันนี้ ครูจะให้ทุกคนแนะนำตัวเองนะจ๊ะ" คุณครูประจำชั้นของเรา คุณครูแอนนา สอนวิชาภาษาญี่ปุ่น เป็นวิชาที่ฉันชอบมากเลยหล่ะ อ้อ คงไม่รู้สินะ ฉันลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น และฉันก็ชื่อ...

"ฉัน คินาโกะค่า ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ^w^" พ่อของฉันเป็นคนญี่ปุ่น ส่วนแม่ของฉันเป็นคนไทย แล้วห้องฉันส่วนใหญ่จะลูกครึ่งญี่ปุ่น

"ผม ภาคิน ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ" น้ำเสียงที่แสนจะเย็นชาและหน้าตาที่บ่งบอกว่าเย็นชาสุดๆนั้น...

ฉันชอบเขาเข้าแล้ว (.///.)♥

"หล่ออ่ะแก~"

"เนอะๆ~"

ผู้หญิงใกล้ๆฉัน2คนคุยซุบซิบกันถึงผู้ชายตรงหน้าของฉัน ง่าาา โดนแย่งแน่ๆ TWT...

ถามว่าฉันเคยไม่อกหักหรือมีแฟนมั้ย ตอบว่าเคยมีแฟน!!!!! อกหักตลอด!!!!! อ้ากกก :(

"สวัสดีครับ ผมชื่อคิริโตะครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" คนที่นั่งข้างๆ ฉันออกไปแนะนำตัวหน้าห้อง เขาเป็นลูกครึ่งแบบฉันสินะ... เขาหน้าตาน่ารัก แถมสุขุมเล็กน้อย ถ้าคบเป็นเพื่อนด้วยคงดีแน่ๆหล่ะ...

แล้วทุกคนก็แนะนำตัวเสร็จ...

"เอาหล่ะทีนี้เรามาเริ่มเรียนดีกว่านะคะ..." คุณครูกำลังพูดเรื่องการแนะนำตัวในภาษาญี่ปุ่นอยู่แต่ว่า...

ครืน ครืน... 

โทรศัพท์ฉันสั่น... ฉันจึงเปิดดูว่าใครโทรมา...และก็เป็นดังคาด

'เจย์อาร์'

อีกแล้ว แฟนเก่าฉันเองแหละ เพิ่งเลิกกันเมื่อวานนี้เอง :( เพราะเขาเอาแต่ด่าว่าฉันว่าเอาแต่ใจบ้างหล่ะ กวนประสาทบ้างหละ ฉันเลยขอเลิกเลย -..-+

ชิชะ ตัดสาย!!!!!!

ครืน ครืน...

ฉันตัดสายไป10กว่ารอบก็ยังไม่หยุดโทร

"ครูคะ หนูขอไปรับโทรศัพท์หน่อยค่ะ พอดีพี่ชายโทรมาหาค่ะ"

"รีบๆหน่อยนะ คินาโกะจัง"

"ค่ะ"

ฉันออกไปจากห้องแล้วรีบรับโทรศัพท์ข้างนอก คงไม่มีใครเดินผ่านสินะ

[ฮัลโหล]

"โทรมาทำซากอะไรย่ะ - -+" ฉันกรอกเสียงใส่หูปลายสาย

[ขอโทษ เรื่องเมื่อวาน]

"ขอโทษหรอ มันเจ็บมากกว่านั้นอีก"

[กลับไปเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย]

"มันจบไปแล้ว ฉันมันทำตัวงี่เง่าเอง"

[เลิกนิสัยโทษตัวเองสักที ฉันผิด ขอโทษ]

"ไม่ต้องโทรมาหาฉันอีก ฮึกๆ ออกไปจากชีวิตฉันได้แล้ว" ตาฉันเริ่มพร่ามัว น้ำใสๆที่ตาก็หลั่งออกมาไม่หยุดยั้ง

[เดี๋ยวก่อน ฉันขอโทษ ฉันขอแก้ตัวอีกครั้งจะได้มั้ย ฉันสัญญาจะไม่ด่าว่าเธออีกแล้ว]

"แล้วเมื่อกี้คืออะไรไม่ได้ว่าฉันงั้นหรอ...ฮึกๆ" น้ำตาของฉันมันไหลออกมามาก ตอนนี้ฉันก็ไม่มีผ้าเช็ดหน้าด้วยสิ

[...]

"..."

[...]

แล้วเราทั้งคู่ก็เงียบไป ฉันพยายามกลั้นเสียงร้องไห้ของฉันไว้

"เราจบกัน...แค่นี้เถอะ" คำพูดสุดท้ายที่ฉันจะให้เขามีแค่นี้

[เดี๋ยวคินาโกะ....เดี๋ยว!!!!!....]

ปี้บ!

ฉันกดวางสาย วินาทีนั้นเองฉันก็ทรุดลงกับพื้น ร้องไห้ตรงนั้น

ครืน...

"เธอ..." เสียงผู้ชายคนนึงเรียกฉัน 

ควับ!

คิริโตะคุง...

"ฮึกๆ..." ฉันร้องไห้ออกมาไม่หยุด

"เดี๋ยวๆ...อย่าร้องไห้สิ"

"ฮึกๆ..."

"ฉันไม่มีผ้าเช็ดหน้าหรอกนะ...มีแต่แขนเสื้อหน่ะ..." เขาพูดพร้อมยื่นแขนข้างนึงให้ฉัน

ฟรึ่บ!

"เห้ย!!!!"

อยู่ดีๆฉันนึกอะไรอยู่ไม่รู้ก็รีบวิ่งเข้าไปกอดผู้ชายตรงหน้าเฉยเลย เขาก็ยืนนิ่งให้ฉันกอด โชคดีที่ไม่มีใครผ่านมาและห้องฉันถ้ามองออกมาข้างนอกจะไม่เห็นอะไรเลยด้วย

"หยุดร้องได้แล้วหน่า...ใครรังแกเธอหล่ะเนี่ย?" นอกจากเขาจะให้ฉันกอดแล้วยังเอามือลูบหัวฉันอย่างกับเด็กน้อยที่ถูกแม่ตีมาแหนะ

"ฮึกๆ...แฟนฉันมันเลว..."

"มีอะไรก็บอกฉันได้นะ...ถึงจะไม่ค่อยถนัดปลอบตอนร้องไห้เท่าไหร่ก็เถอะ..." ว่าแล้วเขาก็คลายอ้อมกอดของฉันและเอานิ้วโป้งของเขามาปาดน้ำตาฉันออก

แล้วฉันก็เล่าเรื่องราวแบบย่อให้ฟัง

"เธอก็ตัดใจจากแฟนเก่าแล้วก็เริ่มใหม่ก็ได้หนิ ^^" รอยยิ้มอันสดใสของเขาช่วยทำให้ฉันมีความสุขขึ้นเยอะเลย

" :') "

"ยิ้มแล้ว ^^" เขาพูดพลางลูบหัวฉันเบาๆ

"อื้อ"

"เลิกร้องไห้ซะนะ :) "

"อื้อ :') "

"ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนละกัน นี่มันจะ10นาทีละ เธอรีบเข้าห้องก่อนเถอะ" ว่าแล้วเขาก็กำลังจะเดินจากฉัน

"เดี๋ยวก่อน!!! คิริโตะคุง!!!" ฉันรีบคว้าข้อมือเขาไว้

"หืม?"

"ขอบคุณนะ ^^"

"ยินดีคุยกับเธอเสมอนะคินาโกะจัง ^^" ดีจังจำได้ด้วย

"อ่อ มีอีกเรื่องนึง"

"..."

"ช่วยจีบภาคินให้ฉันหน่อยสิ *O*"

"ห๊ะ? พ่อสื่ออ่ะนะ?"

"อือ"

"ถ้าช่วยได้จะช่วยนะ งานนี้ไม่ถนัดด้วยสิ" 

"อืมๆ ขอบใจล่วงหน้าละกัน ^O^"

"ยัยบ๊องเอ้ย :P " เขาพูดงืมงำในลำคอ ได้ยินอะไรนะ ยัยบ๊องๆ - -^

 

ณ โรงอาหาร

เฮ้อ...

"นี่คิ แกจะนั่งคนน้ำส้มไปถึงไหนห๊าาาา~"

"ไอ้ซีก็แกล้งไอ้คิอยู่ได้ก็รู้อยู่อาการนี้ ไม่เฮิร์ทจากเจย์มันก็อกหักจากคนที่ดีกว่าไอ้เจย์มันอ่ะ - -^"

"ยุย!"

เสียงหยอกล้อกันระหว่างซีกับยุยเพื่อนเก่าของฉันยังสนุกไม่หาย หารู้ไม่ฉันไม่สนุกด้วยนะ ฉันก็เลยลุกจากโต๊ะ

"เอ้ย คิจะไปแล้วหรอไง"

"อือ"

"เดี๋ยวก่อนสิ้~~~"

"..."

"อ้าว อยู่นี่เอง ^^" เสียงใสๆของชายคนนึงที่ฉันไม่ต้องเดาเลย

"เจย์อาร์!!!!/เห้ยไอ้เจย์!!!!!"

"มาทำไมไม่ทราบ"

"คืนดีกัน..."

"ไม่ พอสักที!!!"

"ฉันสัญญาจะไม่ทำให้เธอร้องไห้อีก"

"..."

"..."

"..."

"..."

พวกเรา4คนเงียบไปจนกระทั่ง...

"เฮ้ คินาโกะ ^O^/"

ช่างมาได้ถูกเวลาจริงๆ

"ฉันไปก่อนนะ ซี ยุย บาย"

"อือ บาย"

หมับ!

"โอ้ย!"

"มานี่เดี๋ยวนี้!"

"ปล่อยฉัน!!!! ฉันจะไปหาเพื่อนของฉัน"

"แฟนใหม่หล่ะสิ หึๆ"

โครม!!!

"อย่ามายุ่งกับเพื่อนฉันนะเว้ย!!!"

"แฟนแกหล่ะสิ จะบอกอะไรให้นะนี่แฟนฉัน!!!"

"อ่อ ไม่ต้องบอกก็รู้ คินาโกะเล่าให้ฉันฟังหมดแล้ว แกมันเลวจริงๆ" แล้วคิริโตะคุงทำท่าเหมือนจะต่อยอีกรอบ

"พอเถอะคิริโตะคุง เดี๋ยวครูฝ่ายปกครองมาพอดี" ฉันรีบห้ามปรามเขาไว้

"หวานกันเข้าไป เจอนี่หน่อยเป็นไง" ว่าแล้วเจย์อาร์ก็สวนกลับ

ตุบ ตับ ตุบ ตับ

"พอๆ ได้เลือดพอใจยัง?" ฉันลากคิริโตะออกมา ส่วนยัยยุยกับซีหน่ะ ล็อกเจย์อาร์ไว้ เห็นตัวผอมๆเตี้ยๆอย่างงี้เรา3คนก็แรงเยอะนะ

"ยัง!!/ยัง!!"

"พอเถอะฉันขอ เดี๋ยวถึงเรื่องห้องปกครอง" ซีเป็นพวกไม่อยากโดนเข้าห้องปกครองเพราะผอ.โรงเรียนเราสกิลโหดแถมดาเมจแรงด้วย - -^

"ปล่อยฉันได้แล้วโว้ยยย!" เจย์อาร์ดิ้นอย่างสุดแรง

"แกพาหมอนั่นไปทำแผลก่อนเหอะ เดี๋ยวฉันเดินตามไป" ยุยบอกแถมขยิบตาให้ฉัน1ทีทำนองว่า 'เดี๋ยวเคลียร์ให้'

"อือ ไปก่อนละกัน บาย"

"บาย/บาย"

"เดี๋ยวคินาโกะ!!! ปล่อยสิเว้ยยยย!!!!"

 

ณ ห้องพยาบาล

 

"เอ้านี่ อุปกรณ์ทำแผลได้แล้วจ้า" คุณครูที่ห้องพยาบาลต้องให้ฉันทำแผลให้คิริโตะเองเพราะ ครูเขามีคิวทำแผลยาวมากกกกกกกกกก(วันนี้วันทำแผลแห่งชาติหรืเปล่าเนี่ย -..-')

แล้วฉันก็นั่งทำแผลให้เขา...

"ตัวจริงแฟนเธอโหดยิ่งกว่าพ่อฉันอีก - -^" เขาโวย แถมส่งสายตามองฉันอย่างหงุดหงิดเหมือนจะบอกว่า 'ขนาดพ่อยังอายแล้วฉันคบมันได้ไง'

"ขอโทษที่ต้องมาทำให้เดือดร้อนนะ เพราะฉันแท้ๆ"

"ไม่หรอก เราก็เพื่อนกันนี่ ^^' "

"นี่...ไม่ถามแบบอ้อมค้อมละนะ..."

"หืม?"

"อยากเป็นเพื่อนสนิทนายอ่ะ...ได้ป่ะ?" พอฉันถาม เขาก็เงิบไป3วิ แล้วหัวเราะ

"ได้สิ... ^_^ "

"ขอโทษจริงๆนะเรื่องแฟนเก่าฉันหน่ะ"

"ช่างมันเถอะหน่า" แล้วเขาก็เอามือของเขามาลูบหัวฉัน

"จะทำแผลต่อแล้ว อยู่นิ่งๆสิ"

"คร้าบ ^[++]^"

แล้วจากนั้นเราก็คุยด้วยกันจนเป็นสนิทกันเรื่อยๆ >< (ตอนนี้ก็ยังเป็นพ่อสื่อนะจ๊ะ :3 )